NEDERLANDS

De G20 in Hamburg en de protesten daaromheen vonden in de zomer van 2017 plaats, maar de nasleep van alle gebeurtenissen is nog in volle gang. Tijdens de top kwamen de politieke en economische leiders van de wereld samen, om de voortzetting te plannen van hun oorlogen, uitbuiting van mensen en dieren en de vernietiging van het milieu. Het is nodig en hoopvol dat mensen hiertegen in opstand komen. Er gingen in Hamburg honderdduizend mensen de straat op om zich tegen het feestje van de elite te verzetten. De Duitse staat probeert nu enkele individuen te criminaliseren en het gesprek te laten draaien om flesjes en vuurwerk die al of niet door de lucht gingen. Weinig geloofwaardig als bliksemafleider voor de echte problemen in deze wereld.

Vanaf dag één zijn de acties tegen de G20-top met harde hand onderdrukt. Door het politiegeweld en de escalatietechnieken zijn honderden mensen gewond geraakt en opgepakt. Ruim dertig internationale arrestanten zitten nog vast in Duitse gevangenissen in afwachting van hun proces. Onder de arrestanten bevindt zich Peike, een Amsterdammer die er in Hamburg bij was. Maandag 28 augustus vond zijn proces plaats, als eerste van de G20 arrestanten. In de twee zaken die hierna voorkwamen, leidde de uitspraak tot vrijlating op staande voet. Fantastisch nieuws! Maar ondanks de overeenkomsten in de dossiers, kwam Peike er in verhouding zeer ongenadig vanaf.

Hij is door rechter Johann Krieten, bekend om zijn autoritaire uitspraken en rechtse positie, veroordeeld tot 2 jaar en 7 maanden gevangenisstraf. De uitspraak ligt daarmee ver boven de toch al bijzonder hoge eis van het OM: 1 jaar en 9 maanden. Het gaat er hierbij niet om, te pleiten voor een meer ‘proportionele’ straf – we willen Peike en de anderen gewoon vrij hebben – maar de zaak is ook binnen een juridische context om verschillende redenen opmerkelijk, zowel wat betreft het rammelende dossier als de hoogte van de straf. De combinatie van die twee maakt het groteske theater helemaal compleet.

De aanklacht luidt dat Peike twee flessen naar een agent zou hebben gegooid, in de chaos die ontstond toen de politie de ¨Welcome to Hell¨ demonstratie aanviel. De procesdetails hebben een hoog absurdistisch gehalte: dat de agent aangaf ‘te hebben gevoeld’ dat hij geraakt werd, is hierbij aangemerkt als het toebrengen van ‘ernstig lichamelijk letsel’, en bovendien was er sprake van ‘verzet bij arrestatie door in foetushouding op de grond te gaan liggen’. Het enige zogenaamde bewijsmateriaal bestaat uit twee verklaringen van Berlijnse agenten, die op belangrijke punten tegenstrijdigheden bevatten en daarbij grote gaten vertonen.

Laten we niet vergeten dat ondanks de twee beter afgelopen processen, andere gevangenen mogelijk vergelijkbare ellende te wachten staat: juridisch gezien is het heel ‘normaal’, veroordeeld worden op grond van politieverklaringen alleen, ook als die aan alle kanten rammelen. In dit geval heeft de rechter bovendien duidelijk aangegeven dat op de demonstratie aanwezig zijn wat hem betreft wel min of meer voldoet voor een veroordeling.

Het is duidelijk dat Peike en de andere arrestanten gebruikt worden als afschrikwekkend voorbeeld. De Duitse regering wilde een feestje vieren met de grootste schurken die er op de wereld rondlopen. Dat de keuze op Hamburg viel, kan, gezien de lange geschiedenis van sociaal verzet, gezien worden als pure provocatie. Maar in een hoorbaar tegengeluid had Merkel geen zin. Rustig was het echter allerminst, en natuurlijk zijn elementen in de overheid uit op wraak. Bij Peike’s proces is een grimmige toon gezet.

Rechter Krieten benutte dit showproces verder als een kans om de nieuwe strafverhoging bij geweld tegen politie toe te passen en beredeneerde in zijn oordeel dat agenten geen ¨Freiwild¨ (loslopend wild) zijn voor de ¨Spassgesellschaft¨ (pleziersamenleving). Gevoel voor humor kan hem niet ontzegd worden, al was zijn betoog vermoedelijk niet komisch bedoeld. Maar zeg nou zelf: de Spassgesellschaft, wie wil daar geen deel van uitmaken?

Een eerste stap om tot die leukere samenleving te komen: steun Peike en alle andere gevangenen – kom in actie en toon solidariteit!

ENGLISH

The G20 in Hamburg and the protests against it took place in the summer of 2017, but its aftermath is still in full course. During the G20, political and economic leaders of the world gathered in order to plan the continuation of their wars, exploitation of people and animals, and the destruction of the environment. To revolt against this is necessary and gives hope. Hundreds of thousands of people took to the streets in Hamburg to obstruct these festivities for the elite. The German state, in an attempt to criminalise a few individuals, has now rapidly changed the topic to bottles and fireworks which were thrown (or not) during the riots. Not very convincing as a distraction for the real problems in this world.

From the first day, the actions against the G20 were met with harsh repression. Hundreds of people were hurt and arrested due to police violence and the tactics of escalation. There are still over thirty
international prisoners awaiting trial in German prisons. One of them is Peike from Amsterdam. His trial took place on the 28th of August; the first of many trials to come. The subsequent two court cases led to immediate acquittal. Obviously, we greet this news with great joy – but despite similarities in the court files, Peike’s sentence is something different altogether.

He was sentenced to 2 years and 7 months in prison (and forced to give his DNA) by Johann Krieten, a judge infamous for his authoritarian and right-wing views. This sentence is much higher than the already particularly high demand of the prosecution: 1 year and 9 months. The point is not to ask for a more “proportional” sentence – we just want Peike and the others in freedom, point – but within a juridical context the case is remarkable for several reasons.

Peike is accused of having thrown two bottles to a cop, during the chaos which erupted when the cops attacked the “Welcome to Hell” demonstration. The details of the case remind one of absurdist theatre:
a cop stating that “he felt” he was being hit by something has been translated as “grievous bodily harm”, and furthermore Peike “resisted arrest by lying down on the ground in foetal position”. The only
“evidence” consists of witness statements of two Berlin cops, statements full of discrepancies and missing information.

Let’s not forget that despite the two processes with a better outcome, there is still the possibility that the same misery awaits other prisoners: juridically, it is fairly “normal” to be convicted based on police statements alone, even when these are completely inconsistent. And in this particular case, the judge has clearly stated that in his opinion, the mere fact of having being present at the demo suffices for a conviction.

It is obvious that Peike and other prisoners are being used as examples, to scare off whoever gets it in their mind to disturb future parties with the biggest villains on this planet, as the German state had planned. The fact that Hamburg, with its long history of social rebellion, was chosen as its location, could be seen as pure provocation. Yet Merkel was not interested in any opposition.
Nevertheless, it did not happen without resistance, and obviously now the government is planning its revenge. Peike’s court case marks a grim start hereof.

Furthermore, Krieten used this show process to apply the recent penalty increase when it concerns violence against cops, and stated that cops are not “Freiwild” (game) for the “Spassgesellschaft” (society of fun). It cannot be denied that he has a sense of humour, although his argument
was probably not meant to be very comical. But still, who wouldn’t want to be a part of this Spassgesellschaft?

A first step towards this fun society: support Peike and all other prisoners – act and show solidarity!